22.5.11

spanish revolution / hiszpanska rewolucja

texto FRANCESC fotos y dibujos ANETA
(hacer clic en los dibujos para verlos más grandes)

hola de nuevo hermanas y hermanos del mundo...
tantos días sin dar señales de vida..
pronto hablaremos del libro, de los sueños… y de nosotros…
pero volvemos justo en este momento en que la 'democracia' española parece que sufre de un ataque de asma... del que quizás se recupere pronto, aunque muchos deseemos que le deje profundas secuelas..

Texte de FRANCESC photos et dessins d’ANETA

Salut de nouveau les amis et les frères du monde !

Bientôt nous parlerons du livre, des rêves … et de nous …

Nous vous écrivons juste en ce moment quand la 'démocratie' espagnole paraît qu'il souffre d'une attaque d'asthme ... de lequel peut-être il se récupère bientôt...ou pas.


Niedziela 22 maja 2011

Wybory w Hiszpanii. Ale wczesniej lud wychodzi na ulice.

Haslo, ktore obieglo kraj: Prawdziwa demokracja, teraz!

reconozco que nunca en mi vida me interesé por la política, si se puede llamar política a ese juego del que nos obligan a ser espectadores. ese juego en el que el rojo y el azul se pegan uno a otro sin avanzar en nada, para luego seguramente ir a tomar unas cervezas juntos y reírse de lo estúpidos que somos

reconozco que hasta el día de hoy sólo voté una vez en mi vida, al cumplir los 18, por el simple hecho de saber cómo era

y seguramente es así para muchos jóvenes, porque en mi generación nos hemos acostumbrado a tenerlo todo desde pequeños. y cuando posees un derecho desde nacimiento, no puedes imaginar que significa no tenerlo. No puedes imaginar que significa sufrir 40 años de dictadura o que te persigan por manifestarte…

gracias a conocer la realidad en Sudamérica, ahora sabemos que hay que hacer algo. Y q no podemos callarnos.

También sabemos que cada uno tiene su manera. Y que cada uno, con su libre albedrío, puede escoger tirar cócteles molotov a una sucursal bancaria o reunirse pacíficamente y proponiendo soluciones como tantos miles de personas han demostrado en este país los últimos días.

Nosotros, en este momento, estamos optando por la vía silenciosa, con ese libro que vamos armando con tanto cariño y sufrimiento, mezcla de nuestra cosecha y de tantas almas que están colaborando en él

Nuestro amigo Vicente, de Argentina, me escribe emocionado preguntándome si creo que esta SPANISH REVOLUTION es el principio de un gran cambio, la continuación de la revolución que ya ha empezado en los países árabes.
Aneta y yo andamos un poco entre las nubes, perdidos aún entre nuestra viaje y la realidad. Pero quiero responder a Vicente y quiero responderme a mí mismo. Así, ayer fuimos a una de estas concentraciones en mi ciudad, Lleida.
Y nos sentamos en un grupo de unas 30 personas que hablaban animadamente. Lo que más me emocionó fue ver gente mayor, gente adulta y gente joven hablando juntos, respetándose, valorando todas las opiniones.
También escuchamos a gente pedir un cambio en las leyes.
Y mis humildes conocimientos en política me dicen que para eso hay que llegar al poder. Y que quien llega al poder normalmente es tan solo es un títere, que baila al ritmo que imponen las pocas manos que dominan este planeta
Así que yo no creo tanto en cambiar las leyes. Así, mientras Aneta dibujaba rauda, alcé mi voz, y dije que no podemos pretender cambiar a nadie. Que nos deberíamos cambiar a nosotros mismos…
Pero eso… ya es otro debate… esa es la que llamo… the silent revolution…esa que esperamos salga a la luz en forma de libro bien pronto…
Respodiendo a Vicente, Creo que esto es el principio de un gran cambio. Pero no de la noche a la mañana, aunque sí esté en nuestras manos que este cambio tarde 2 años o 20.
Hoy, 22 de mayo, ganarán los que tenían que ganar en estas elecciones… y si estas manifestaciones no las seguimos, caerán pronto en el olvido.
Es triste que esta revolución no haya empezado hasta que no ha tocado los bolsillos de tantos millones de personas. Pero así somos los seres humanos. No podemos sentir el dolor que provocan nuestras acciones en el otro lado del mundo. La gente se queja por no poder trabajar, por que le han quitado la casa, porque quieren más salario.

Siento mucho meter el dedo en la llaga pero… saldríamos a protestar si tuviéramos las comodidades que teníamos no hace tanto? No protestamos por el calentamiento global, ni por el amazonas, ni por el hambre en África, ni por las torturas en China… protestamos porque nos han quitado ese caramelo que nos habían enseñado….
Nuestro amigo Enrique, que vive cerquita del meollo en Madrid, nos envía cada día su maravillosa crónica del epicentro de esta revolución… os invitamos a verlo también a través de sus 4 ojos
www.4ojos.com/blog/
W atmosferze zadziwiajaco pokojowej i pelnej entuzjazmu pojawiaja sie min. takie oto napisy:

A od pewnego pana slysze: Kryzys to blogoslawienstwo, budzi nas ze snu i prowokuje do dzialania, do koniecznych zmian.

Podchwytujac haslo B. Obamy z wyborow prezydenckich: YES WE CAN (tak, mozemy)
Hiszpanie wymyslili sobie YES WE CAMP (tak, koczujemy) i rozlozyli namioty na placach,
gdzie gromadza w dniach poprzedzajacych wybory wierzac, ze ulica jest dla ludu.
Ktos wpadl na pomysl przyklejenia na ziemi wielkiej kartki, na ktorej wszyscy chetni moga zapisywac swoje rewolucyjne pomysly i wyrazac opinie...

Wylacz telewizor, zyj wlasnym zyciem,
haslo, ktore pojawilo sie juz na naszym blogu kiedy podrozowalismy po Chile.

Dzis coraz wiecej ludzi zdaje sobie sprawe, ze telewizja robi nam pranie mozgu, wychowujac nas w duchu strachu, biernosci i konsumpcji; wszystko po to, by nie zyc wlasnym zyciem, nie myslec wlasnymi myslami, nie wylamywac sie, dac sie manipulowac, oglupiac i znieczulac.

Na placu R. Vinyes w Leridzie (Katalonia), gromadza sie ludzie, glownie mlodzi, ale nie tylko. Idac sladem wydarzen w Madrycie, Barcelonie i innych miastach Hiszpanii, organizuje sie tu spontaniczne przemowy. Mikrofon dla wszystkich. Slowo dla wszystkich. Nikt na nikogo nie bluzni. Ludzie wyrazaja swoje opinie, mowia co mysla o sytuacji w kraju, o tym co ich boli, co by chcieli zmienic, poszukuja rozwiazan, proponuja, glosuja, pisza listy pomyslow, jednocza sie.

Szukajac na internecie hasla demokracja...
Moze chciales powiedziec: partiokracja zarzadzana przez banki...
To takie pokojowe ironie. Tymczasem we Francji napad na bank...ale troche inaczej niz zwykle, bo napastnicy nie kradli pieniedzy lecz skopali bankomaty.

Hiszpanie zastanawiaja sie czy powinni glosowac, czy to ma sens. Zdania sa podzielone. Dobrze jest rozumiec, co w praktyce oznacza glosowanie, nie glosowanie, glosowanie puste...Fakt, nie bardzo jest na kogo glosowac. Glosowanie pusta kartka liczy sie i odbiera glosy lub calkowicie eliminuje slabsze partie, ktore czasem maja cos madrego do powiedzenia. Nieglosowanie daje wiecej szans wielkim rybom ale i malym partiom.

mientras los jóvenes catalanes se manifiestan, Lérida africana sigue a su ritmo

podczas gdy katalonczycy manifestuje, afrykanska czesc Lleidy zyje wlasnym rytmem...bez zegarkow..bez czasu...przydziani w swoje pstrokate pizamki i szerokie usmiechy.

21 maja, dzien przed wyborami, dzien refleksji.
Dzisiaj zakazane sa manifestacje...ale nie entuzjastyczne spotkania i rozmowy, chocby byly o polityce. Na placu organizuja sie spontaniczne grupy tematyczne. Moze wiele hasel jest naiwnych i moze utopijnych ale wielkie rzeczy zaczynaja sie od malych kroczkow. Ja nie moge sie nadziwic jak pokojowo to wszystko sie odbywa, jak wszyscy uwazaja, by szanowac opinie innych, by kazdy mogl sie wypowiedziec, by sobie nie przerywac i jak duzo, poza polityka czy bezrobociem, mowi sie o wartosciach, o szacunku, milosci, pozytywnym nastawieniu do drugiego czlowieka, ale tez o potrzebie wlasnego przebudzenia. Rewolucja zaczyna sie w naszych sercach, w naszym stosunku do samego siebie.

To jest prawdziwa demokracja, mowi pan po prawo, jak na greckiej Agorze: spoleczenstwo spotyka sie na placu i rozmawia, debatuje, dzieli sie opiniami.

Zaczelo sie od Afryki polnocnej. W Ameryce poludniowej tez ludzie budza sie ze snu. Teraz czas na nas...Europe. A co na to Polska? Jak Wy podchodzicie do tych wszystkich wydarzen?

Je reconnais que jusqu'à l'aujourd'hui j'ai seulement voté une seule fois dans ma vie, après avoir accompli 18 ans et c’était juste pour savoir comment est.

J’ose de croire qu’il est pareil pour beaucoup de jeunes en Espagne, parce que notre génération nous avons pris l'habitude d'avoir tout depuis petits. Quand tu as le droit depuis la naissance, tu ne peux pas t’imaginer qu’est-ce que signifie de ne pas l'avoir. Tu ne peux pas t’imaginer ce qu’est souffrir 40 ans de dictature ou qu'ils te poursuivent parce que tu manifestes …

Notre voyage en Amérique du Sud nous a enseigné des choses et maintenant nous savons qu'il faut faire quelque chose et que nous ne pouvons pas nous taire.

Nous savons aussi qu'a chacun sa manière de faire, que chacun peut choisir de jeter des cocktails Molotov ou se réunir pacifiquement et réfléchir ensemble sur des solutions comme tant de milliers de personnes ils ont démontré en Espagne ces derniers jours.

En ce moment, nous faisons la voie silencieuse en préparant notre livre avec beaucoup d’amour et beaucoup d’effort, faisant un collage de la vision du monde de notre point de vue et de tant de gens merveilleux qui ont marqués notre chemin.

Notre ami Vicente, de l'Argentine, m'écrit excité en me demandant si je crois que cette SPANISH REVOLUTION est le principe d'un grand changement, la poursuite de la révolution qui a déjà commencé dans les pays arabes.

Aneta et moi marchons un peu dans les nuages, perdus dans la transition entre notre voyage et la réalité d’ici, chacun avec ses nouvelles idées et nouveaux besoins. Mais je veux répondre à Vicente et veux me répondre à moi même. Ainsi, samedi passé nous sommes allés à l'une de ces concentrations dans ma ville, Lleida.

Et voilà que nous nous assoyons dans un groupe d'environ 30 personnes qui parlaient avec beaucoup d’engagement. Ce qui m'a plus excité c’été de voir les gens âgés, des adultes et des jeunes parlant ensemble, en se respectant, en écoutant sans violence toutes les opinions.

Beaucoup d’eux réclamèrent un changement de loi. Mais comment le faire sans d’abord arriver au pouvoir ? Et même si on y arrive, on n’est souvent que de marionnettes, qui dansent au rythme imposé par de grandes actionnaires qui dominent cette planète.

Donc je ne crois pas tant en changement de la loi. J’ai levé ma voix, et j'ai dit que nous ne pouvons pas changer à personne. Que nous devrions nous changer à nous mêmes … Mais cela … est déjà un autre débat … il s’appelle the silent revolution …

Répondant à Vicente, oui, je crois c’est le principe d'un grand changement. Mais pas du jour au lendemain, bien que oui, cela dépends de nous combien il va tarder, 2 ans ou 20 ans...

Aujourd'hui, le 22 mai, ils gagneront ceux qui avaient à gagner dans ces élections … et si nous ne suivons pas ces manifestations, qui vont tomber bientôt dans l'oubli.

Il est triste que cette révolution n’ait pas commencé avant, mais juste quand cela touche à nos poches. Mais ainsi nous sommes les êtres humains. Nous ne pouvons pas sentir la douleur que nos actions provoquent depuis dans l'autre côté du monde.

On profite pour vous envoyer d’autres chroniques dessinée de ces événements et ainsi on vous présente :

ENRIQUE FLORES, notre ami de Madrid, qui nous envoie chaque jour sa chronique merveilleuse de l'épicentre de cette révolution… vous pouvez la voir ici : www.4ojos.com/blog et JOAQUÍN LÓPEZ CRUCES avec ses dessins de Granada: http://lopezcruces.blogspot.com/

Buzki i milego dnia,
millones de abrazos...
un gros bisou à tous

que siga volando la palabra... y un agradecimiento especial a Aneta,
que me empujó a escribir este blog...
Francesc i Aneta

8 comentarios:

  1. Fantastico, hace tiempo hablando con una amiga ella me comento que su tio ,un sr. que ha vivido la guerra y la posguerra, decia que los que tenian que levantarse y protestar eran los jovenes, como estaba ocurriendo en otros paises. Yo le di mi opinion en la cual expresaba que si ocurria tenia que ser pacificamente, y estoy feliz de que asi haya sido.
    Yo como trabajadora de luz mi informacion al respecto es que ahi que apoyar estas iniciativas tanto fisicamente, como espiritualmente es muy importante enviar conciencia, luz y amor ha estos eventos para que los jovenes no pierdan este rumbo pacifico de actuacion.
    Gracias. Os bendigo
    Neus dama de llum.

    ResponderEliminar
  2. Montse - Druma dama de llum

    El viernes, mi primera visita a la plaza Catalunya, me salió de dentro: ¡qué orgullosa estoy de nuestros herederos!. Y es que de los jóvenes manifestantes, de hasta 27, por edad, podría ser la madre de cualquiera de ellos. Pensaba: debido a nuestra cobardía - total, para lo que vamos a conseguir; o ellos tienen la sartén por el mango; y otras muchas- os hemos dejado el trabajo a vosotros.
    Ayer entendí que esta revolución teníais que empezarla los jóvenes y nosotros daros apoyo; porque vosotros sois el futuro y tenéis que decidir cómo lo queréis.
    Hoy he visto claro que todo se repite y no por no haber aprendido la lección, sino porque cuando se pasa por el mismo tiempo cíclico las fuerzas que confluyen son las mismas, lo único diferente es cómo lo vivimos, según lo aprendido. Nosotros hicimos nuestra revolución, pero en el resultado, no supimos actuar cuando se desvió de los ideales, y por ello quemamos el idealismo. Os hemos dejado un sistema que ya es obsoleto. Nuestros jóvenes, lo han detectado y ahora piden cambio y ellos saben cómo debe ser, porque lo sienten en el corazón. Solo tienen una dificultad a superar y es que tienen enganchados patrones que han adquirido de nosotros y pueden cometer el error de accionar desde la mente. Si es así, estaremos mucho tiempo en ver por completo el cambio. Pero de lo que no hay duda, es que este levantamiento es la primera manifestación, masiva, de cambio

    Gracias a todos por lo que estais haciendo por la humanidad
    Mi amor incondicional Y mis bendiciones

    ResponderEliminar
  3. hermanos, aqui en Peru la cosa va igual, estamos igual tenemos dos candidatos que no inspiran confianza para nada y es triste las elecciones son el 5 de junio ya falta poco y la mayoria siente esa impotencia de no tener un voto seguro, un candidato que inspire confianza. Pero aqui no pasa eso de promover el voto nulo o el no participar de la eleccion, aqui unos buscan al peor y solo lanzan caca con mala intensión. en fin es triste la situación aquí. muchos saludoss!

    ResponderEliminar
  4. Bonjour Aneta et Francesc,
    Hélas, tant que l'argent et le goût du pouvoir domineront le monde, il y aura des malheureux sur cette planète!...
    On ne peut pas vivre sans argent, peut-être devrait-il être mieux réparti...
    Quand au pouvoir, on sait bien qu'aucun homme ou parti ne fera jamais l'unanimité.
    Il y a tant de richesses humaines et de diversité dans ce monde...
    Qui peut prétendre détenir LA VERITE?
    Chacun défend SA VERITE!...
    Peut-être faudrait-il penser que nous n'avons pas forcément raison et que les autres n'ont pas forcément tort.
    Alors, ouvrons les yeux et... écoutons!
    Bon courage à vous deux
    Grosses bises
    Denis

    ResponderEliminar
  5. Aqui en mi bella Colombia, las cosas no son tan diferentes, al super presidente Uribe y su corte, se le han destapado gran cantidad de tapados y todos decian que era el presidente de la decada.
    Las cosas no cambiaran hasta que todos aprendamos hablar y expresar lo que pensamos y no solo, a repetir como loros mojados.
    Un saludo muy especial.

    ResponderEliminar
  6. Aneta, taka drobna uwaga formalna "przyodziani" a nie "przydziani" :-)
    Monika

    ResponderEliminar
  7. Bonsoir.
    Chaque homme, chaque génération désire changer des choses...depuis la nuit des temps.Et chacun pense avoir raison.
    Sauf qu'il faut tenir compte des coutumes et tradtions différentes dans chaque pays.
    Le plus important est d'évoluer,de partager des idées, d'écouter "l'autre" et de forger sa vie avec le mélange si enrichissant des différences.
    Bon courage pour le livre....
    Amitiés à vous deux.
    Corinne

    ResponderEliminar