12.10.09

caminalma o el camí errant de l'ànima

té un camí marcat la nostra anima? o ens el fem nosaltres?
us heu fet mai aquesta pregunta?
no us dona la sensació que vivim controlats... que ens movem tots dintre uns marges decidits per gent que ni tan sols coneixem?
que tracten d'ofegar-nos amb preocupacions i obligacions per a que no tinguem ni temps de fer-nos aquestes preguntes?
em sento trist cada vegada que intento comprendre o descobreixo una miqueta com va aquest mon on vivim...
perquè tinc la sensació que el cinisme, les ànsies d’acumular poder, els diners, l'egoisme, l'enveja... guanyen sempre als sentiments positius?
perquè sempre hem d'estar demostrant el que valem... perquè no podem simplement ser?? es més.. perquè no ens deixen simplement ser?
m'agradaria que tots els que vulgueu deixeu-ho la vostra opinió en aquest blog que comença a caminar avui..
a caminar com la nostra anima...

caminalma es un projecte en comú entre l'Aneta i jo, el Cesc... quan ja anem cap als dos anys de conèixer-nos... cada dia descobrint quelcom que ens diferencia i cada dia descobrint quelcom que ens uneix...
És en aquest espai on compartirem amb vosaltres les nostres emocions.. les nostres pors.. els nostres dubtes.. i sobretot les nostres alegries..
perquè per mi alegria es esperança.. es el que m'anima a viure.. a viure intensament cada dia que passa.. i no deixar de creure que amb petites coses es pot fer el món una mica millor..
Cesc

Caminalma
(od „caminar” – „isc” i „alma” - dusza), inaczej : dusza wloczega albo poszukujaca dusza
Czy mamy w zyciu zapisana droge po ktorej idziemy, czy wiedzie nas przeznaczenie?
A moze to od nas zalezy droga?
Czy kiedykolwiek zadaliscie sobie to pytanie?
Czy nie macie wrazenia ze zyjemy pod ciagla kontrola, w nawiasach wyznaczonych przez ludzi, ktorych nawet nie znamy, zajeci codziennymi zmartwieniami i obowiazkami tak bardzo, ze nie mamy nawet czasu zadac sobie tego pytania?
Smutno sie robi kiedy mysle o tym jak funkcjonuje nasz swiat, jakimi zasadami sie rzadzi.
Dlaczego mam wrazenie ze cynizm, pragnienie wladzy, pieniadze, egoizm, zawisc.. zawsze sa silniejsze niz pozytywne uczucia ?
Dlaczego musimy ciagle udowadniac ze zaslugujemy? Dlaczego nie mozemy po prostu byc? To znaczy, dlaczego inni nie pozwalaja nam byc soba?
Chcialbym zeby kazdy, kto tylko ma na to ochote zostawial tu, na blogu, swoje komentarze, przemyslenia, uwagi, na blogu ktory zaczyna swoja droge od dzisiaj.
Caminalma to projekt Anety i moj (Czeska) zrodzony z naszego spotkania prawie dwa lata temu i wspolnej drogi, na ktorej kazdego dnia odkrywamy cos nowego o sobie (o sobie samych i o sobie na wzajem), jak jestesmy rozni a jednoczesnie jak wiele rzeczy nas laczy.
To tu chcielibysmy sie z wami dzielic naszymi emocjami, obawami, watpliwosciami, a zwlaszcza naszymi radosciami (od zlych wiadomosci macie juz telewizje ;).
Radosc jest dla mnie nadzieja, tym, co daje mi odwage w zyciu, co daje sile wszystkiemu co robie i co nie pozwala mi przestac wierzyc, ze poprzez male kroczki mozemy czynic ten swiat lepszym..
Cesc (Czesiek znaczy sie)

1 comentario:

  1. MOLT DIVERTITS ELS COMENTARIS QUE FAS POSAN I TAMBE ELS DIBUIXOS DE L' ANETA. RRO

    ResponderEliminar